Novas

A última publicación do Grupo ECOTOX: Unha ferramenta práctica para a avaliación da biodegradabilidade dos polímeros en ambientes mariños orienta o desenvolvemento de plásticos verdadeiramente biodegradables.

A persistencia ambiental é unha das poucas deficiencias dos materiais plásticos. Como consecuencia, os plásticos alternativos etiquetados como compostables están a substituír os plásticos convencionais nalgunhas aplicacións comerciais, como bolsas de alimentos e bolsas de lixo.

Neste estudo, utilizouse un método rápido desenvolvido recentemente para probar a biodegradabilidade mariña para comparar o rendemento destes novos materiais con algunhas bolsas compostables comerciais e outros plásticos alternativos actualmente no mercado. Ademais, tamén se avaliaron os efectos tanto do pre acondicionamento do inóculo como da preexposición, tal e como se definen na ISO 16221.

Ligazón á publicación:

https://www.mdpi.com/2073-4360/15/4/974

https://doi.org/10.3390/polym15040974

Raquel X. Iglesias, foi a gañadora da segunda edición do Premio de Investigación Val de Miñor que convocou o Instituto de Estudos Miñoráns. O galardón recibiuno pola calidade do seu proxecto "Análise da concentración de hidrocarburos aromáticos policíclicos (HAPs) en mexillón de rocha da costa do Val Miñor" que realizou dentro do programa STEMBACH durante o bienio 2021-2022, e que foi titorizado polo profesor de física e química, César Rodríguez López, e a doutora Begoña Pérez Fernández do Istituto Español de Oceanografía de Vigo. O profesor Ricardo Beiras do grupo ECOTOX foi un dos tres científicos do xurado.

No marco do Proxecto H2020 LABPLAS, coordinado pola Universidade de Vigo, estase a probar a degradabilidade de biopolímeros en inmersión en zonas costeiras que presentan parámetros ambientais reais. As mostras estandarizadas (composición, tamaño, masa e forma) de cada polímero foron somerxidas (~2 metros de profundidade) en zonas costeiras de España (Vigo) durante 180 días. Un rexistrador de datos está a supervisar en tempo real os parámetros ambientais relevantes (temperatura, luz, pH). Ademais, tamén se mergullaron mostras de PET e celulosa como controis. As alícuotas das mostras expostas eliminaranse despois de 0, 5, 28, 60, 90 e 180 días de exposición. Tales alícuotas analizaranse en relación ao peso seco, a desintegración - perda de superficie (inspección visual, foto), a resistencia á tracción (unha medida da forza necesaria ata o punto de rotura) e a toxicidade para os embrións de ourizo de mar (SET). Posteriormente, a modelización dos resultados dos puntos finais monitorizados permitirá estimar o tempo de degradación dos polímeros estudados. Este experimento permitirá, posiblemente, establecer criterios preliminares para a estandarización dos ensaios de degradación a utilizar polos produtos comerciais.

"Esta investigación recibiu financiamento do programa de investigación e innovación Horizonte 2020 da Unión Europea no marco do convenio de subvención nº 101003954"